درد بی دردی علاجش آتش است. باورم نمیشه الان دارم روی سرطان کار میکنم. باورم نمیشه یه محقق بودن یه آرزوی دیرینه ام بود. بودن در دپارتمان ایمونولوژی برایم آرزو بود. خدایا تو تمام ارزوهام رو براورده کردی تو منو در راهی که همیشه میخواستم قرار دادی و داری چیزهایی رو بهم یاد میدی که قبل از اون ارزوی بزرگ باید یاد بگیرم مثل متواضع بودن. من در راه خودم دارم پیش میرم و تمام اش رو مدیون تو هستم ازت شکرگزارم و سر تعظیم فرود میاورم.

دین بیشتر این کارکنان چینی بودائی است. گر جنگ و ستيز ا.

تنهایی من و رویای با اون بودن روییای بوچ. سهشنبه 17 شهریورماه سال 1388. من دیدم عابری دعا میخرید. من دیدم قلبی عشق گدایی می کرد. لذتی بود در لمس گلبرگ بنفشه. لذتی بود در نگاهی ررف ررف تر از ایمان به اسمان. لذتی بود در درک سیاهی شب. لذتی بود در هم صحبتی شقایق. عابر های خیابان مترو که دل را صدا کنید ارام بگوئید. بگوئید دلم براب یک لبخند یک صدا تنگ شده. بگوئید دلم برای ناله ی ساز عشفه ی رز. لبخند های بهار نارنج استواری سپیدار برای اواز رود.